Հարցազրոյց ­Լի­բա­նա­նա­հայ ընտ­րա­կան յանձ­նա­խում­բի ատենապետ Գա­րօ ­Խան­ճեա­նի հետ օգ­տո­ւել ընտ­րու­թիւն­նե­րին մաս­նակ­ցե­լու ի­րա­ւուն­քից եւ ար­ձա­նագ­րո­ւել մին­չեւ ­Նո­յեմ­բե­րի 20ը

Լի­բա­նա­նում 2018թ­.ի ­Մա­յի­սի 6ին նա­խա­տե­սո­ւած են խորհր­դա­րա­նա­կան ընտ­րու­թիւն­ներ, ո­րոնք ան­նա­խա­դէպ են բնոյ­թով՝ ա­ռա­ջին ան­գամ այդ երկ­րի օ­րէնս­դիր մարմ­նի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րին կա­րող են ընտ­րել նաեւ այլ երկր­նե­րում բնա­կո­ւող ­Լի­բա­նա­նի քա­ղա­քա­ցի­ներն ի­րենց իսկ բնա­կու­թեան վայ­րից:

Ի­րենց ընտ­րա­կան ի­րա­ւուն­քից օգ­տո­ւե­լու հա­մար, ­Լի­բա­նա­նի հայ քա­ղա­քա­ցի­նե­րը պէտք է ար­ձա­նագ­րո­ւեն մին­չեւ ­Նո­յեմ­բե­րի 20ը:

Ա­մե­րի­կաբ­նակ լի­բա­նա­նա­հա­յե­րին ընտ­րու­թիւն­նե­րի մա­սին տե­ղե­կու­թիւն­ներ տրա­մադ­րե­լու, եւ ար­ձա­նագր­ման գոր­ծըն­թա­ցում ա­ջակ­ցե­լու նպա­տա­կով ստեղ­ծո­ւել է ­լի­բա­նա­նա­հայ ընտ­րա­կան յանձ­նա­խումբ, ո­րի ա­տե­նա­պետ ­Գա­րօ ­Խան­ճեա­նը ման­րա­մաս­ներ է տրա­մադ­րել «Աս­պարէզ»ին:

Պրն. ­Խան­ճեան, ի՞նչ նպա­տա­կով է ստեղ­ծո­ւել յանձ­նա­խում­բը:

Պատ­մու­թեան մէջ ա­ռա­ջին ան­գամ ­Լի­բա­նա­նի կա­ռա­վա­րու­թիւ­նը ո­րո­շեց, որ Լի­բա­նա­նից դուրս բնա­կո­ւող քա­ղա­քա­ցի­նե­րը կա­րող են ի­րենց բնա­կու­թեան վայ­րից քո­ւէար­կել խորհր­դա­րա­նա­կան ընտ­րու­թիւն­նե­րում: ­Մինչ 2018թ­.ի ­Մա­յի­սի 6ը, սա­կայն, անհրա­ժեշտ է, որ ընտ­րու­թեան ի­րա­ւունք ու­նե­ցող քա­ղա­քա­ցի­ներն ար­ձա­նագ­րո­ւեն: Այդ նպա­տա­կով, ստեղ­ծո­ւել է յա­տուկ կայ­քէջ՝ https://diasporavote.mfa.gov.lb/, որ­տեղ ման­րա­մասն, քայլ առ քայլ ներ­կա­յա­ցո­ւած է, թէ ինչ­պէ՛ս պէտք է գրան­ցո­ւել: ­Հա­շո­ւի առ­նե­լով, որ այս ընտ­րու­թիւն­նե­րը կեն­սա­կան նշա­նա­կու­թիւն ու­նեն ­Լի­բա­նա­նի մեր հայ հա­մայն­քի հա­մար, ո­րո­շո­ւեց ստեղ­ծել յանձ­նա­խումբ, որ տե­ղե­կու­թիւն­ներ կը տրա­մադ­րի գոր­ծըն­թա­ցի մա­սին, եւ անհ­րա­ժեշտ օգ­նու­թիւն կը ցու­ցա­բե­րի այն ան­հատ­նե­րին, ով­քեր կը դժո­ւա­րա­նան ար­ձա­նագ­րո­ւե­լիս:

Ինչ­պէ՞ս է յանձ­նա­խումբն ի­րա­կա­նաց­նում իր աշ­խա­տանք­նե­րը:

Լի­բա­նա­նի քա­ղա­քա­ցի­նե­րի ընտ­րե­լու ի­րա­ւուն­քի մա­սին յայ­տա­րա­րո­ւեց բո­լո­րո­վին վեր­ջերս, եւ մին­չեւ ­Նո­յեմ­բե­րի 20ը եր­կար ժա­մա­նակ չի մնա­ցել: Ըստ այդմ, ո­րո­շո­ւեց տար­բեր քա­ղաք­նե­րում բա­ցել ներ­կա­յա­ցուց­չու­թիւն­ներ՝ ­լի­բա­նա­նա­հայ ընտ­րող­նե­րին օգ­նե­լու հա­մար: Գ­լեն­դե­լի Ե­րի­տա­սար­դա­կան կենտ­րո­նում՝ (211 ­Վեսթ ­Չես­նաթ) Ե­րեք­շաբ­թի եւ ­Հինգ­շաբ­թի, ­Փա­սա­դե­նա­յի ­Հայ կենտ­րո­նում՝ (2242 Իսթ ­Ֆութ­հիլ բլվ.) Եր­կու­շաբ­թի եւ Ուր­բաթ, եւ Էն­սի­նո­յում՝ ­Ֆե­րա­հեան Ազ­գա­յին վար­ժա­րա­նում՝ (5300 Ո­ւայթ Օք) ժա­մը 6-9ը, լի­բա­նա­նա­հայ ընտ­րա­կան յանձ­նա­խում­բի ան­դամ­ներն ըն­դու­նում են, եւ կամ հե­ռա­խօ­սով օգ­նում են քա­ղա­քա­ցի­նե­րին ար­ձա­նագ­րո­ւել:

Ի՞նչ փաս­տաթղ­թեր են անհ­րա­ժեշտ ար­ձա­նագ­րո­ւե­լիս:

Ար­ձա­նագ­րո­ւե­լու հա­մար, անհ­րա­ժեշտ է ու­նե­նալ ­Լի­բա­նա­նի անձ­նա­գիր կամ ինք­նու­թիւ­նը հաս­տա­տող «իխ­րաժ քայտ»՝ հին կամ նոր, կա­րե­ւոր չէ: ­Միա­ժա­մա­նակ, հար­կա­ւոր է ու­նե­նալ ա­մե­րի­կեան անձ­նա­գիր, կամ ինք­նու­թեան վկա­յա­կա­ն, ո­րը կը հաս­տա­տի, թէ տո­ւեալ անձն ապ­րում է ­Միա­ցեալ ­Նա­հանգ­նե­րում, կամ ցան­կա­ցած այլ երկ­րում: Այս ար­ձա­նագր­ման գոր­ծըն­թա­ցը միայն այն ան­ձե­րի հա­մար է, ով­քեր մշտա­կան բնա­կու­թիւն են հաս­տա­տել այլ երկ­րում, իսկ նրանք, ով­քեր բնակ­ւում են Լի­բա­նա­նում՝ պէտք է վե­րա­դառ­նան եւ այն­տեղ քո­ւէար­կեն:

Ար­ձա­նագ­րո­ւել կա­րող է այն քա­ղա­քա­ցին, ում 21 տա­րին լրա­նում է մին­չեւ 2018թ­.ի Մա­յի­սի 6ը՝ խորհր­դա­րա­նա­կան ընտ­րու­թիւն­նե­րի օ­րը: Այ­սինքն՝ ար­ձա­նագ­րո­ւե­լու ի­րա­ւունք ու­նեն նաեւ այն ան­հատ­նե­րը, ով­քեր այս պա­հին դեռ 20 տա­րե­կան են:

Ին­չո՞ւ է կա­րե­ւոր, որ աշ­խար­հի տար­բեր հա­տո­ւած­նե­րում բնա­կո­ւող լի­բա­նա­նա­հա­յե­րը մաս­նակ­ցեն այս ընտ­րու­թիւն­նե­րին:

Որ­պէս լի­բա­նա­նա­հայ, մենք մեր զօ­րակ­ցու­թիւ­նը պէտք է յայտ­նենք ­Լի­բա­նա­նի մեր հայ­րե­նա­կից­նե­րին, նկա­տի ու­նե­նա­լով, որ այդ երկ­րում մեր հայ­րե­նա­կից­նե­րը ստեղ­ծել են զօ­րա­ւոր հա­մայնք՝ ազ­գա­յին կա­ռոյց­ներ, դպրոց­ներ, ե­կե­ղե­ցի­ներ, եւ անհ­րա­ժեշտ է, որ մեր ա­ջակ­ցու­թեամբ նաեւ շա­րու­նա­կեն զօ­րա­նալ: Այ­սօր, երբ ­Լի­բա­նա­նի կա­ռա­վա­րու­թիւնն իր երկ­րի քա­ղա­քա­ցի­նե­րին հնա­րա­ւո­րու­թիւն է տո­ւել աշ­խար­հի տար­բեր ծա­գե­րից քուէար­կե­լու, այդ երկ­րի ներ­սում ու­ժե­րի վե­րա­դա­սա­ւո­րում է սպաս­ւում, եւ շատ կա­րե­ւոր է, որ հայ հա­մայն­քը, որ նաեւ բա­ւա­կան ներգ­րա­ւո­ւած է քա­ղա­քա­կան գոր­ծըն­թաց­նե­րում, կա­ռա­վա­րու­թեան մէջ զգա­լի ներ­կա­յու­թիւն ու­նի՝ պահ­պա­նի եւ ա­ւե­լին՝ զօ­րաց­նի իր ներ­կա­յու­թիւնն ու ու­ժը:

Լի­բա­նա­նա­հայ մեր հայ­րե­նա­կից­նե­րին յոր­դո­րում եմ, որ ար­ձա­նագ­րո­ւեն եւ մաս­նակ­ցեն, քան­զի մէկ ձայնն էլ կա­րող է ո­րո­շիչ լի­նել ընտ­րու­թիւն­նե­րում: ­Մեր զօ­րակ­ցու­թիւ­նը յայտ­նենք ­Լի­բա­նա­նի հայ հա­մայն­քին: