Փաշինեան. «Եւրոպական երկիրները բաւարար տեղեկացուած չեն Ազրպէյճանի մէջ հայատեացութեան երեւոյթին մասին»

Ազրպէյճա­նի մէջ մե­ծա­պէս տա­րա­ծուած է հա­յա­տեա­ցութեան ե­րեւոյթը, իսկ եւրո­պա­կան երկիրնե­րը բաւա­րար չա­փով տե­ղե­կութիւն չունին այդ մա­սին: Այս մա­սին, ըստ «Արմէնփրես»-ի, նշեց Հա­յաստա­նի վարչա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նեան «Քո­րիե­րէ տելլա Սե­րա» թերթին հետ հարցազրոյցին ընթացքին:
«Օ­րի­նակ, Եւրո­պա­յի լի­կա­յի եզրա­փա­կի­չին, որ տե­ղի ունե­ցաւ անցեալ տա­րի գարնան Ազրպէյճա­նի մայրա­քա­ղաք Պա­քուի մէջ, այն ժա­մա­նակ «Արսե­նալ»-ի, իսկ ներկա­յիս «Ռո­մա» ա­կումբի խա­ղա­ցող Հենրիխ Մխի­թա­րեա­նը չկրցաւ մասնակցիլ: Ինչո՞ւ: Ո­րովհե­տեւ ա­նոր հայկա­կան ազգա­նունը մեծ խնդիր է Ազրպէյճա­նի մէջ: Ա­նոր ազգա­նունով վերնա­շա­պիկներ հա­գած եւրո­պա­ցի երկրպա­գունե­րը կանգնե­ցուած են ոստի­կա­նութեան կողմէ: Մէկ շա­բաթ ա­ռաջ Ազրպէյճա­նի քա­ղա­քա­ցի վա­րորդ մը ձերբա­կա­լուած է միայն այն բա­նի հա­մար, որ կը լսէր հայ ե­րա­ժիշտի ստեղծա­գործութիւն հանդի­սա­ցող երգ մը: Իսկ անցեալ տա­րի մենք ունե­ցած ենք դէպքեր, երբ Ա­մե­րի­կա­յի, Ռուսիոյ, Թուրքիոյ քա­ղա­քա­ցի­ներ հանդի­սա­ցող անձե­րու արտօ­նութիւն չէր տրուած մուտք գործել Ազրպէյճան, քա­նի որ ա­նոնց ազգա­նուննե­րը նման էին հայկա­կան ազգա­նուննե­րու: Ինչպէ՞ս կ՛առնչուի այս ի­րա­վի­ճա­կը Ազրպէյճա­նի կա­ռա­վա­րութեան պաշտօ­նա­կան քա­ղա­քա­կա­նութեան հետ», նշեց Նի­կոլ Փա­շի­նեան:

«Քո­րիե­րէ տելլա Սե­րա»-ի թղթա­կի­ցը յայտնեց, որ Ազրպէյճան հա­յե­րը կը մե­ղադրէ Լեռնա­յին Ղա­րա­բա­ղի հա­մար ռազմա­կան յարձակման մէջ` պնդե­լով, որ Հա­յաստա­նի վարչա­պե­տը յատկա­պէս կոշտ է: Այս դի­տարկման Փա­շի­նեան արձա­գանգած է վերյի­շե­լով հայ սպայ Գուրգէն Մարգա­րեա­նի սպա­նութիւնը:
«Հայկա­կան զի­նուած ուժե­րու սպայ Գուրգէն Մարգա­րեան քնա­ցած ժա­մա­նակ կա­ցի­նի հա­րուածնե­րով սպաննուած է ազրպէյճանցի սպայ Ռա­միլ Սաֆա­րո­վի կողմէ: Երկուքն ալ կը գտնուէին Պուտա­փեշտ` Օ­ԹԱՆ-ի սե­մի­նա­րին մասնակցե­լու նպա­տա­կով: Այդ դէպքը տե­ղի ունե­ցած է 2004-ին: Հունգա­րիոյ մէջ ցմահ բանտարկութեան դա­տա­պարտուե­լէ քա­նի մը տա­րի անց` ազրպէյճանցի սպան արտա­յանձնուե­ցաւ իր երկրին: Հայրե­նի­քի մէջ ան ընդունուե­ցաւ իբրեւ ազգա­յին հե­րոս, ա­նոր նե­րում շնորհուե­ցաւ նա­խա­գահ Իլհամ Ա­լիեւի կողմէ, ան ստա­ցաւ պաշտօ­նի բարձրա­ցում եւ ա­պա­հո­վուե­ցաւ Պա­քուի մէջ բնա­կա­րա­նով», աւելցուց Նի­կոլ Փա­շի­նեան:

Այն դի­տարկման, թէ պատմութեան եւ ա­նոր նոյնիսկ սարսա­փե­լի հե­տեւանքնե­րուն գծով Հա­յաստա­նի ու Ազրպէյճա­նի արժեւո­րումնե­րը տարբեր են` վարչա­պե­տը նշեց, որ առկայ է տագնապ եւ ա­նի­կա պէտք է լուծուի:
«Երբ ես դարձայ վարչա­պետ, բա­նա­ձեւ մը ա­ռա­ջարկե­ցի: Ես ը­սի, որ տագնա­պի ցանկա­ցած լուծում պէտք է ընդունե­լի ըլլայ Հա­յաստա­նի ժո­ղո­վուրդին հա­մար, Լեռնա­յին Ղա­րա­բա­ղի ժո­ղո­վուրդին հա­մար եւ Ազրպէյճա­նի ժո­ղո­վուրդին հա­մար: Ես միակ հայ ղե­կա­վարն եմ, որ նման բան յայտա­րա­րած է: Իմ երկրիս մէջ ես ծանր քննա­դա­տութիւննե­րու արժա­նա­ցայ: Շա­տե­րը ը­սին` ինչո՞ւ պէտք է Հա­յաստա­նի ղե­կա­վա­րը մտա­ծէ Ազրպէյճա­նի ժո­ղո­վուրդին մա­սին: Ո­րեւէ լուծում կրնայ կա­յուն ըլլալ, ե­թէ հա­շուի առնուած են տագնա­պին ե­րեք կողմե­րը: Ես յոյս ունէի, որ նա­խա­գահ Ա­լիեւ հանդէս կու գայ իմ յայտա­րա­րութեանս նման յայտա­րա­րութեամբ: Մէկ տա­րիէն աւե­լի է` կը սպա­սեմ, բայց դեռ լուր չունիմ այդ մա­սին: Ե­թէ ա­տի­կա տե­ղի ունե­նայ, մենք ի­րա­կան յա­ռա­ջընթաց կ՛ունե­նանք բա­նակցութիւննե­րուն մէջ: Յոյսով եմ, որ եւրո­պա­ցի գործընկերներն ու Մինսքի խմբա­կի հա­մա­նա­խա­գահնե­րը պի­տի խրա­խուսեն Ա­լիեւը` ընդունե­լու այս բա­նա­ձեւը. Լեռնա­յին Ղա­րա­բա­ղի հարցի ո­րեւէ լուծում պէտք է ընդունե­լի ըլլայ Հա­յաստա­նի, Լեռնա­յին Ղա­րա­բա­ղի եւ Ազրպէյճա­նի ժո­ղո­վուրդնե­րուն հա­մար: Ես պի­տի հասկնա­յի, ե­թէ Ազրպէյճա­նի նա­խա­գա­հը նախ եւ ա­ռաջ նշէր Ազրպէյճա­նի ժո­ղո­վուրդը: Ընդունե­լի պի­տի ըլլար», աւելցուց ան: